“Çocukluğum bu kadar bir şey aslında

Biraz güneş, biraz gökyüzü

Tamamlamak için o türküyü.”

A.Behramoğlu

 

Bazı adresler vardır hafızanızda. Kayıtlı değil, kazılıdır. Zaman geçer, oyuntuların içine tozlar dolar, kazılı dediğiniz adresler görünmez olur.

Sonra bir gün, bir yerlerden birisi çıkagelir. Ya da gelmez de adını duyarsınız sadece. Ya da adını değil de mesela sevdiği şarkıyı duyarsınız. Olmadı bir yemek kokusu yükselir bitişik evden. Belki bir film karesinde gördüğünüz bir kumaş parçası ya da bir çocuk, elleri soğuktan çatlamış. Derin bir iç çeker ve içinize dolan nefesle öyle bir üflersiniz ki tozları, adres görünüverir:

Kuşçu Mahallesi Kalaycı Sokak No 12/A.

Bir gün bir yerlerden duydum Marjan Farsad adını. Ve işte o ses kalbime öyle bir üfledi ki. Göz gözü görmez oldu içimde. Ortalık yatıştığında bu şarkı çalıyordu:

 

KHOONEYE MA/BİZİM EV/EVİMİZ

 

Evimiz çok çok uzakta

Sabırlı dağların arkasında

Altın tarlaların arkasında

Boş çöllerin arkasında

 

Evimiz suyun diğer yakasında

Huzursuz dalgaların diğer kısmında

Selvi ormanlarının arkasında

Bir rüyada, fantezide

 

Mavi okyanusun arkasında

Armut bahçelerinin arkasında

Asmalığın diğer kısmında

Arı kovanlarının arkasında

 

Evimiz bulutların ardında

Suratsızlığımızın diğer kısmı

Islak yolların sonunda

Yağmurun arkasında, denizin arkasında

 

Evimizin öyküleri var

Vişneleriyle fıstıkları var

Sıcak gülüşlerinin ardında

Yorgun insanları var

 

Evimizin mutluluğu var

Havuzlarında balıklar var

Sokaklarında imece var

Şirin kedileri var

 

Evimiz, sıcak ve samimi

Duvarlarında eski resimler

Balkondaki oyunun resmi

Yazın deniz kıyısında

 

Yağmur altındaki o günün resmi

Bir hıçkırık ve bavulla

Harika ve nazik insanlardan ayrılırken

 

Evimiz çok çok uzakta

Sabırlı dağların arkasında

Altın tarlaların arkasında

Boş çöllerin arkasında

 

Evimiz suyun diğer yakasında

Huzursuz dalgaların diğer kısmında

Selvi ormanlarının arkasında

Bir rüyada, fantezide